Jemiołowo
Wieś oddalona około 3 km na południowy wschód od Olsztynka leży na otwartej, bezleśnej przestrzeni przy asfaltowej drodze biegnącej z Olsztynka do Kunek, w terenie urozmaiconym dużym pofałdowaniem, ciekami wodnymi, stawami, drobnymi kępami drzew i krzewów. W pobliżu znajdują się dwa średniej wielkości jeziora Jemiołowskie i Wenyk. Jemiołowo powstało w 1351 roku jako posiadłość krzyżacka. Uległa znacznym wyniszczeniom w czasie wojen polsko-krzyżackich w XV - XVI wieku i wojen szwedzkich w XVII stuleciu. Ludność dziesiątkowały też epidemie dżumy, cholery i tyfusu. Dopiero wiek XIX przyniósł dynamiczny rozwój. W 1914 roku wieś nie ucierpiała zbytnio z powodu działań wojennych.
W 1939 roku Jemiołowo liczyło 383 mieszkańców, w większości Mazurów. Były szkoła, sklep, poczta. W czasie drugiej wojny światowej u gospodarzy pracowali jeńcy wojenni z obozu jenieckiego Stalag IB Hohenstein. W 1945 roku ludność wioski uciekła przed zbliżającym się frontem. Po wojnie opuszczone gospodarstwa zajęli osadnicy z różnych stron Polski. W 1997 roku mieszkało w Jemiołowie 295 osób, z tego 160 we wsi, reszta na koloniach rozrzuconych dookoła, w promieniu od 2 do 3 km. Jeszcze do 1984 roku była tu szkoła podstawowa. Obecnie są świetlica wiejska, sklep spożywczy, stacja doświadczalna hodowli ślimaków. W centrum wsi znajduje się niewielki cmentarz ewangelicki z XIX wieku, drugi cmentarz, z XX wieku, leży 100 m na zachód od wioski, przy szosie do Olsztynka.